Fuat Böge
Farklı, orijinal, ilginç ve faydalı bakış açıları sunabilmek, iletişimdeki güçtür.

Mazide kalan hatıra gibi,
Şefkatli kollarını aç bana anne.
Geceler çok soğuk sessiz ve karanlık,
Üşüdüm üstümü örtsene Anne!

Yanımda olmanı ne çok isterdim,
Dizine yatıp ta uyurdum anne.
Dilimde dua, gözümde rüyasın,
Seni çok istedim hasretim Anne!

Uyandım uykudan aradım seni,
Sağıma soluma bakındım anne.
Geceler çok soğuk sessiz ve karanlık,
Üşüdüm üstümü örtsene Anne!

Anne Anne Anneciğim!..

Sen anlatılmaz yaşanırsın aslında, sen su’sun, sen can’sın, sen toprak, sen güneşsin annem. Ağlayarak açtım gözlerimi dünyaya, ama o andan itibaren ağlamamam için elinden geleni yaptın annem. Küçücük savunmasız yardıma muhtaçtım, uykusuz gecelerin, yorgun gündüzlerin hep benim içindi, hastalandım başucumda sabahladın, ağladım gözyaşım kurumadan istediğimi yaptın, düştüm kaldırdın, ben hep senin sevginle yoğruldum büyüdüm sensiz hayat nasıl olur bilmem ki annem. Sensiz döner mi bu dünya, sensiz nefes alır mı bu can, sensiz öter mi kuşlar, sensiz geceler sabaha nasıl kavuşur anam. Anneler gökyüzüne çıksa da eminim ki oradan da düşünce, kaldırıyorlardır evlatlarını. Yanlış yaptığında oradan da anne kutsallığı ile çocuklarını koruyorlardır. Keşke elimde olsa saçına yıldızlardan çiçek yapsam, sen güneşsin, sen aysın yıldızlar sana yakışır annem. Söz sana, yemin sana, söz bu can emeğinin karşılığını istediğin bir evlat olarak sana ödeyecek annem…