Fuat Böge
Farklı, orijinal, ilginç ve faydalı bakış açıları sunabilmek, iletişimdeki güçtür.

Seviyorum diye başlayıp gidiyorum diye biten bir cümleydi bizim hikayemiz. Hep yan yanaydık aslında ama aramızda uçurumlar büyüttüğümüzün farkına varamıyorduk bir türlü. Bu yüzden biz seninle hep iki kişi olduk ama asla bir çift olamadık.

İşte sevmek böyledir aşk katilim! Küçücük bir esinti için fırtınalar feda edersin. Yine de düşünür insan değdi mi diye ve cevabı koca bir soruya dönüştürür hayat. Gözüm kördü senden ve görmüyordu başkasını. Senin nezdinde beni küçültmüş seni büyütmüştü bu durum. Çok sevilmenin şımarıklığı oturmuştu dudaklarının kenarına. Kalbinden ihanetler geçiyordu sessizce ve unutmuştun körlerin sadece sesleri gördüğünü. Kalbinin sesini gördüm katilim, hazırdın beni unutmaya. Aşkı bende yeşertip, çiçeklerini başkalarına sunacak kadar alçaldın. Alçaktın. Sadece dara düştüğünde kullanabileceğin, yalnızlığındaki oyuncaktım, oyalandığındım. Kalbinin çarşısında ikinci eldim. İçimde kelimeler bağırırken dilim sessizdeydi yine. Sustum sana, sustum içime. Bu iç yerinde grev var. Senin gözlerin benim hayatım kararıyor. Hiçbir hüznüm kalmadı mutluluğuma kastetmeyen. Ah katilim! Ah yar bildiğim! Ben mutluluğun peşinde koşarken yandım. Dilerim seni de yaksın mutluluk.

Fuat Böge, 12.05.2013